بیماران مبتلا به دیابت می توانند در معرض خطر زخم پای دیابتی، عفونت و عوارض ناشی از این عفونت ها باشند. زخم یا زخم پای دیابتی، بیماران را در معرض خطر بیشتری برای بستری شدن در بیمارستان و نیاز به جراحی یا قطع عضو قرار می دهد. در واقع، طبق گزارش CDC، سالانه 130000 بستری برای قطع عضو در بیماران دیابتی وجود دارد. تا 11.8 درصد از مبتلایان به دیابت زخم دارند و بسیاری ممکن است به جراحی نیاز داشته باشند. این بدان معنی است که مراقبت از زخم برای زخم پای دیابتی و همچنین پیشگیری از اهمیت بالایی برخوردار است.
ما به عنوان پزشک باید از منابع خود استفاده کنیم و با بیماران همکاری کنیم تا زخم پای دیابتی را ترمیم کنیم تا از چنین عوارضی جلوگیری کنیم. اگر بیمار در پاهای خود نیز بی حسی داشته باشد، ممکن است ایجاد زخم پا را احساس نکند. زخم های پای دیابتی که از یک ضایعات یا بریدگی کوچک شروع می شوند می توانند ناخودآگاه به یک زخم عمیق تبدیل شوند. پاهای خود را چک کنید و قند خون خود را حفظ کنید
https://certifiedfoot.com/healing-tips-for-diabetic-wound-care-and-ulcers-of-the-foot/
چه دیابت داشته باشید و چه از یکی از عزیزان خود مراقبت می کنید که نیاز به درمان زخم دیابت پا دارند، متخصصان خبره پا و مچ پا می توانند به طور موثر به بهبود زخم شما کمک کرده و از عوارض بیشتر جلوگیری کنند. در اینجا به مراقبت از پای دیابتی و چگونگی به حداقل رساندن عواقب آسیب زای زخم می پردازیم.
نمودار زخم پای دیابتی
چگونه از زخم های پای دیابتی مراقبت می کنیم و چگونه یک زخم پای دیابتی را تمیز می کنیم؟
مراقبت از زخم پای دیابتی بر ایجاد یک محیط سالم در زخم به منظور مهاجرت سلول‌های جدید پوست در سراسر زخم تمرکز دارد. این اغلب شامل مرطوب نگه داشتن زخم است. با این حال، اگر زخم بیش از حد مرطوب شود، به دلیل تخلیه بیش از حد از داخل زخم، ممکن است به پانسمان جذب‌تری نیاز داشته باشید.
برای مراقبت مناسب از زخم، زخم را با آب نمک تمیز کنید، یک ژل موضعی یا داروی پماد آنتی بیوتیکی را روزی یک بار، طبق توصیه پزشک، روی زخم بمالید.
گاهی اوقات برخی از پمادها می توانند به درمان زخم هایی که با مواد فیبری و زرد پوشیده شده اند، بسیار شبیه به زخم سوختگی کمک کنند. سایر پمادها برای زخم پای دیابتی شامل پمادها یا کرم های ضد باکتری موضعی است که می تواند به تمیز نگه داشتن زخم کمک کند.
پس از تمیز کردن زخم و استفاده از پماد، بهتر است زخم را با یک پانسمان گاز تمیز بپیچید.
زخم را پوشیده و مرطوب نگه دارید
مادران ما ممکن است به ما گفته باشند که "هوا کردن" زخم به بهبود سریعتر آن کمک می کند. با این حال، ما کشف کرده ایم که عکس این قضیه صادق است. اگر یک لایه مرطوب زیر باند پوشیده شده باشد، سریعتر بهبود می یابند. تنها استثنا زمانی است که زخم بیش از حد از داخل تخلیه می‌شود، که به پانسمان جذب‌تری نیاز دارد (مانند آلوین).
برای مراقبت مناسب از زخم، زخم را با آب نمک تمیز کنید، یک ژل موضعی یا داروی پماد آنتی بیوتیکی را روزی یک بار، طبق توصیه پزشک، روی زخم بمالید. پس از هر بار استفاده، زخم را با یک پانسمان گاز تمیز بپیچید.
سطح قند خون را به دقت کنترل کنید
بیماران دیابتی می دانند که نظارت دقیق بر سطح گلوکز خون چقدر مهم است. این امر به ویژه در صورت داشتن زخم پا، که در غیر این صورت به عنوان زخم پای دیابتی شناخته می شود، مهم است.
وقتی سطح گلوکز خون بالا باشد، از ترمیم بافت های سلول های سفید ما جلوگیری می کند. سطوح بالای گلوکز می تواند منجر به بیماری عروق خونی کوچک شود و همچنین جریان خون را در اطراف روند بهبودی محدود می کند. بدون جریان خون برای التیام زخم، بسیار شبیه رشد گل بدون آب است - این اتفاق نمی افتد.
فشار روی پای خود را کاهش دهید
مهمترین جنبه ترمیم زخم "خارج کردن" است. مراقبت از زخم پا مانند محوطه سازی علف های تازه کاشته شده است. برای بهبودی نیاز به مراقبت و زمان دارد و در مورد زخم پای دیابتی، ممکن است نیاز باشد که از پا خارج شوید. مطالعه ای روی 49 بیمار در سال 2017 نشان داد که "در حالی که راه رفتن ممکن است بهبود زخم را به تأخیر بیندازد، ایستادن محافظت نشده ممکن است یک مقصر حتی ناشناخته تر و شوم تر باشد." به طور خاص، این مطالعه نشان داد که مدت زمان ایستادن تنها پیش بینی کننده قابل توجه بهبود در 12 هفته است و تقریباً سه برابر بیشتر از مدت زمان راه رفتن در زخم های نوروپاتیک پا است.
https://nilsar.com/i-123/%D9%88%DB%8C%D8%AF%D8%A6%D9%88-%D9%87%D8%A7
نمونه‌های چکمه پای دیابتی به عنوان بخشی از بارگیری برای درمان زخم دیابت، از بیماران مبتلا به زخم پای دیابتی یا زخم‌های ضربه‌ای خواسته می‌شود تا چندین روز از راه رفتن مستقیم روی زخم تا زمان بهبودی خودداری کنند. در حالی که این ممکن است برای بیمارانی که به زندگی پرمشغله عادت کرده‌اند دشوار باشد، اما دستگاه‌هایی مانند کفش‌های مخصوص پست، چکمه‌های ارتوپدی قابل جابجایی (بادامک واکر)، و گچ‌های کاملاً تماسی، می‌توانند برای شرایطی که مجبور به تهیه آن هستید، «بدون بارگیری» را فراهم کنند. دور و بر. مطالعات نشان می دهد که پوشیدن مداوم چنین چکمه هایی می تواند با کاهش فشار مستقیم، روند بهبود را به میزان قابل توجهی تسریع کند.
پیشگیری از زخم های دیابتی
در حالی که زخم پای دیابتی برای بیماران دیابتی رایج است، اغلب قابل اجتناب است. شما می توانید با بررسی روزانه علائمی مانند ضربه پا، ناخن های فرورفته، زخم ها، کبودی ها، بریدگی ها، تغییر رنگ و تاول، از ایجاد زخم بر روی خود یا یکی از اعضای خانواده پیشگیری کنید. ممکن است بررسی پای خود برای شما دشوار باشد، بنابراین از یک آینه یا کسی برای کمک استفاده کنید.